Liever Liggend door Krimpenerwaard

Gestimuleerd door de zonnige perioden van afgelopen dagen kijk ik vanmorgen uit naar een leuke tocht met Liever Liggend.
De twee aankondigingen in de lokale kranten en een melding in de landelijke ligfietsagenda geven hoop op een respectabel aantal deelnemers.



Bij het openschuiven van de gordijnen blijkt de zon schuil te gaan achter een grote wolkenmassa. Tot koffietijd is het nog droog, maar tegen de tijd dat de fiets naar buiten kan voor de tocht valt er een lichte motregen.
Normaal gesproken rijd ik de clubtochten met de (open) Fujin om wendbaar tussen de andere rijders te zijn en om makkelijker gezellig naast elkaar te kunnen rijden voor een praatje. De spetters winnen echter vandaag en de Quest mag uit zijn hok. In zijn gesloten body ben ik perfect beschermd tegen de nattigheid en kan ik relaxed toeren.

Even voor twaalven begeef ik me naar de Waag voor de start. Daar blijken de weergoden van meer rijders gewonnen te hebben, slechts drie man sterk staan we klaar. Althans dat lijkt zo. Frans is in de laatste kilometer voor de start lek gereden en kan niet verder doordat helaas ook de buitenband aan flarden ligt. En bij Jan is het materiaal wel in orde, maar hij de neerslag lijkt hem tegen te houden. Inmiddels is wel de fotograaf van de krant verschenen om plaatjes voor de volgende editie te schieten. In opstelling voor het stadhuis wordt toch een mooi portret van ons drieën gemaakt. Wonderwel is het na de fotosessie droog en kunnen we toch met z’n tweeën op pad.
Onze route voert door de polder onder Stolwijk naar de pont bij Schoonhoven. Aan de overkant van de Lek duiken we de Krimpenerwaard in en fietsen over rustige wegen naar het westen. De meeste tijd is het hier breed genoeg om met Quest en roeifiets naast elkaar te rijden en dat maakt het des te gezelliger. Na 40 km landden we op het terras in Abbekes. We zijn dan vandaag slechts met twee, maar de traditie koffie met appeltaart te eten slaan we niet over. Voor de tweede helft van de route zetten we na de stop koers richting Kinderdijk. Druk en toeristisch, maar een mooi stukje Nederland. Met veel bellen en toeteren overleven we het pad langs de vaart met molens en na overtocht met de pont naar Krimpen kunnen we weer door rustige polder rijden. Met enige slingers koersen we naar Gouderak om bij Jan nog een bakkie te doen. Onze route telt tot daar 70 km en ondanks dat we niet hard gereden hebben is ons gemiddelde van 24 km/uur iets hoger dan voorgaande tochten. Vanaf Gouderak pak ik de dijk naar Gouda. Alleen in de Quest en de spieren goed opgewarmd zet ik toch maar eens goed aan. De teller loopt snel op tot boven de veertig, mijn hartslag tot 140. Een wielrenner in de verte nodigt me echter uit nog verder te versnellen om hem met grote snelheid te passeren. Op moment dat ik hem voorbij rijd staat de teller in de Quest op 51 en mijn hartslag op 160. Het loopt lekker en met hoge snelheid vervolg ik tot de rotonde van Stolwijkersluis. Daarna iets rustiger de stad door en na 80 km sta ik zelf weer thuis. En al met al heb ik toch van een leuke fietsdag genoten.