Rondje Zeeland 220 km

Lange tochten met de Quest rij ik het liefst met een klein briesje en start ik met veel wind bij voorkeur met een lang traject tegen de wind.
De weerprofeten voorspellen voor vandaag droog weer, maar wel met een tot kracht vier of vijf aanwakkerend zuidwesten wind.
Om inderdaad met tegenwind te kunnen beginnen, richt ik mijn eerste traject langs Rotterdam richting de Nieuwe Waterweg.
Dat lijkt me een mooie start voor een Rondje Zeeland.
Op het web heb ik diverse snelfietsroutes gevonden en met mijn routeprogramma en enkele tussenvoegingen heb ik deze gekoppeld tot een lange track.
Vanuit huis rij ik langs de Rottemeren door Pijnacker naar Delft. Ik ben niet bekend met fraaie overgangen ter plaatse van de A13 en kruis dus dwars door de stad. Aan de andere kant koers ik richting Schipluiden en vanaf hier over een mooie polderweg langs de vaart naar Maasland. In het dorp zie ik in een flits een terras met een groepje wielrenners. Dat moet wel garant staan voor goede koffie en appeltaart, dus zonder lang nadenken ga ik in de remmen en strijk neer aan een tafeltje. Na de eerste vijftig kilometer smaakt deze koffie met gebak voortreffelijk.


Vanaf het restaurant naar de pont is nu een klein stukje. Met enige omzwervingen kom ik dan ook al snel aan het water. De veerboot ligt aan de overkant en voordat ik daar uiteindelijk ook ben zijn er weer twintig minuten voorbij. Via Rozenburg schamp ik de Europoort om over de Harmsenbrug het eerste eiland op te rijden. Bij de brug pak ik mijn camera om een plaatje te schieten van de kolossale betonnen windvangers. Een meid op skates doet hetzelfde, maar richt haar camera in andere richting om mij, de Quest of allebei vast te leggen.
Mijn track voert verder over heel rustige Zeeuwse paden. Over de Haringvlietsluizen en langs Ouddorp bereik ik na 95 km de Brouwersdam. Op het oude, vertrouwde surfstekkie strijk ik neer voor een korte pauze. Genietend van de heen en weer flitsende surfers en van mijn boterhammen komen mijn spieren weer even tot rust. Een voorbij lopende surfer oppert dat ik er ook maar een zeiltje op moet zetten en dat had ik zojuist ook per sms vernomen.


Een twintig minuten later klim ik weer in de fiets en om half twee richt ik mij, toch maar zonder zeil, op het einde van de dam. Hier sla ik links af richting Brouwershaven en begint de terugtocht met de wind op de staart.
Over uitgelezen Questpaden kom ik bij de Grevelingendam. Bij de sluizen halverwege moet ik stoppen omdat er net geschut wordt. Dat duurt wel even want de schippers op het water zijn het niet echt met elkaar eens. Na 125 km is dit voor mij niet zo´n punt en eet ik kijkend naar de boten rustig mijn appel. Ik vervolg over Oostflakkee en steek via de dam de Volkerak, het Haringvliet en het Hollandsch Diep over. Via Strijen leidt de dijk me naar de Kiltunnel. Bij de ingang staat een snelheidsverbod voor fietsers, maar ik kan er niets aan doen dat de teller van de Quest zonder trappen toch op 65 km/uur komt te staan. Met de klim uit de tunnel schiet de kramp in mijn bovenbeen. Er zit niets anders op dan na 175 km een paar rondjes om de fiets te lopen. Gelukkig helpt het en kan ik rustig weer verder trappen. Ondertussen ben ik op bekend terrein en vind gemakkelijk mijn weg naar de watertoren in Dordrecht. Haast traditiegetrouw zoek ik het terras op en vul mijn energie nu aan met twee cola en een ham kaas tosti. Toevalligerwijs is Monic ook bij de watertoren. Ze vraagt me of ik voor de winkel kom. Dit is natuurlijk niet zo, want ik weet dat de winkel normaal alleen de eerste zondag van de maand open is. Monic helpt een groepje fietshuurders van hun spullen af en daarna maken we een praatje. Uiteindelijk verlaat ik de winkel toch met twee nieuwe binnenbanden en zet me schrap voor de laatste 35 km. Door bekende polder arriveer ik op de lekdijk. Ondertussen is er bijna 200 km weg onder me doorgedraaid, maar op de dijk kan ik nog altijd boven de 40 km/uur rijden. Bij Bergstoep zie ik vanaf de dijk dat de pont aanmeert. Ik hoop dat de schipper mij ook gezien heeft en zet nog extra aan.
Als ik de helling afkom is er inmiddels een meter water tussen kant en pont. Gelukkig is de schipper zo aardig de motor in zijn achteruit te zetten en mij nog even op te pikken. Dat scheelt gauw weer een kwartier. Vanaf Bergstoep naar huis rij ik lekker uit. Om kwart voor zeven sta ik weer achter in de tuin. Deze dag 220 km met een gemiddelde van 29,8 km/uur op de teller in de Quest.

Liever Liggend en Cycle Vision in het nieuws

Ter promotie van diverse ligfietsactiviteiten heb ik getracht een leuk stuk te schrijven voor de krant. Vandaag heeft de AD Groene Hart mijn verhaal gepubliceert.



Helaas zijn enkele zinnen weggevallen. Zo benoemde ik in mijn originele tekst nog het gemak waarmee op de ligfiets grote afstanden zijn af te leggen en had ik een uitnodiging opgenomen voor Questrijders die volgend jaar mee willen rijden met de Noordzeeroute. De AD-redactie heeft echter door de tekst iets te redigeren het verhaal toch mooi, passend weergegeven.

Quest trapt door

Na de vroege zwemtraining van gisterenmorgen, een bakkie koffie en een uurtje rust, besluit ik op pad te gaan met de Quest.
Ik rij over Gouderak en pak daar de pont Moordecht. Bij Waypoint informeer ik snel even naar de fietsrouteplanner. Maar de cd komt pas eind juni in de winkel.
Ik vervolg mijn koers richting Zevenhuizen en volg daar de Rotte.
Vlak voor het einde van het fietspad duikt links een smal bruggetje op.
Iets te snel schakel ik het voorblad naar het kleinste blad om de brug nog te kunnen nemen. Helaas mijn enthousiasme is te groot en de ketting vliegt van de tandwielen.
Voorzichtig help ik hem weer op zijn plaats en kan verder rijden.
Het pad langs het water voert ver door, maar blijkt te eindigen in de stad. Dit had ik niet voorzien en noodgedwongen moet ik nu dwars door Rotterdam heen.
Enige charme heeft dan toch nog de passage over de Erasmusbrug. Om de stad uit te komen volg ik borden richting Dordrecht. En even later kan ik weer door polderlandschap snelheid maken. Nu blijkt echter dat de Quest steeds doortrapt in hoge versnellingen. De ketting slaat geregeld door over de achtertandwielen. Dit rijdt niet prettig en driftig begin ik aan de verstellers van de achterderailleur te draaien.
Na vele posities te hebben geprobeerd en zelfs de kabel losgehaald te hebben, kom ik er achter dat dit niet helpt. Uiteindelijk kom ik na 95 km thuis.


Ik besluit direct maar een mailtje naar Velomobiel te sturen om te horen of zij ideeën hebben ten aanzien van dit euvel. Nog geen 10 minuten later reageert Ymtje al met enkel tips. Prima zeg, wat een service! Voor die dag is het mooi geweest, maar op zondag ga ik verder op onderzoek naar de veroorzaker van het probleem.
’s Middags begin ik met nogmaals de derailleur opnieuw in te regelen. Het probleem blijft echter bestaan. In opwelling bedenk ik me dat ik de ketting laatst wel erg vet vond en vraag me af of dat de oorzaak kan zijn. Met schone doeken de ketting poetsen levert in ieder geval zwarte lappen en handen. Na enkele rondgangen van de ketting valt mijn oog op een kromme schakel. Waarschijnlijk is door mijn abrupte actie van gisteren de ketting iets ontzet.


Na kort wikken en wegen ga ik over op het inzetten van een nieuw stukje ketting. Een klein uurtje later zit alles weer op zijn plek en ben ik klaar voor een testrit. De operatie blijkt geslaagd, Quest 239 rijdt weer als nieuw. En zo hoort dat ook na een kleine drie maanden en 1500 km op de teller.

Questen met Theo en Toni

Wervingacties via de agenda en de vraag/aanbod van ligfiets.net en de aankondiging op het ligfietsforum hebben twee aanmeldingen voor de 200 km tocht van Liever Liggend opgeleverd.
Met Cycle Vision voor de deur had deze tocht voor meer rijders interessant kunnen zijn als training, maar ook nu blijkt weer dat het bereiken van de juiste mensen niet meevalt.

Op de vroege zondagochtend komen Theo en Kees de straat in rijden. Na een bak koffie en een stroopwafel gaan we op pad voor onze monstertocht. Kees vergezelt ons op zijn bukracer tot de pont in Schoonhoven. Hij keert hier om aansluitend nog voor zijn triatlon te kunnen trainen, wij steken over. Aan de overzijde van de Lek vervolgen Theo en ik de route gezamenlijk. In mijn gepoetste geel blinkende body en met de EuroQuest in mijn spiegel steken we recht de polder door naar Gorinchem.


Pas over na de brug over de Merwede liggen er weer mooie, rustige wegen voor ons.
We zigzaggen door het Land van Altena tot de Bergse Maas. Langs het water komen we op een pad door een weiland waar de koeien nog net niet, maar hun uitwerpselen duidelijk wel aanwezig zijn. Bij de pont van Sprang / Capelle-Dussen steken we over en vervolgen onze route via Waspik, ’s Gravenmoer en Dongen naar Rijen. Na enkele korte stops onderweg meren we hier bij Toni aan voor een langer pauze en lekkere bak koffie.
Inmiddels zitten we op bijna 75 km en zouden nog 125 km gaan. Theo geeft aan dat het rijden hem toch wat zwaar valt en na korte overweging besluiten we de route iets in te korten. Leuk gevolg hiervan is dat Toni ons de mooie paden vanaf zijn basis kan laten zien. We gaan door de boswachterij Dorst en langs de Vrachelse heide richting Terheijde. In het dorp strijken we neer op terras van een fietscafé. Al de hele dag kijken we uit naar de appeltaart, maar ook hier vissen we achter het net. We drinken wel even iets en nuttigen uit nood toch maar iets anders. Na vertrek vanaf het terras komt Toni in aanvaring met een oude baas in een auto. De man is gepiekerd over de onbedoelde wegversperring van Toni en probeert zowaar door de Quest heen te rijden. Daadkrachtig inspringen van Theo voorkomt erger en met gemende gevoelens gaan we verder op pad richting Dordrecht. Om het voorval van ons af te zetten, besluiten we aangifte te doen. Dit lukt niet telefonisch en uiteindelijk slechts matig op het bureau in Dordrecht.


Met zijn drieën komen koersen we in Dort naar de Watertoren. En zowaar, eindelijk kunnen we ons verwennen met een goed stuk appeltaart. De afstand naar Gouda en Rijen is hiervandaan ongeveer gelijk. Toni zet de neus van zijn Quest richting de pont bij de Kop van ’t Land. Theo en ik richten ons op de etappe naar de pont bij Bergambacht en onderweg spotten we nog een ooievaar op de kerk van Graafstroom.


Na terug over de Lek te zijn, trappen we naar Gouda de laatste van de 165 kilometers. Petra ons verrast hier met een koud biertje en na een verfrissende douche met een kipmaaltijd. We praten nog wat na en regelen een slaapplek voor Theo. We blijken allebei de volgende dag vrij te zijn en besluiten al die avond om er nog een fietsdag aan vast te plakken.
Ook dit wordt weer een mooie tocht door polders en langs rivieren. Gezamenlijk meren we bij Theo thuis aan voor een pauze, waarna hij mij nog vergezeld tot Bunnik. Het weer is prachtig en ik rond vanaf Bunnik met ruime bocht met tocht af op 145 km. In plaats van de 200 km tocht, kom ik zo op 300 km. Twee heerlijke fietsdagen en een voor mij zeer respectabele prestatie.

Liever Liggend door Krimpenerwaard

Gestimuleerd door de zonnige perioden van afgelopen dagen kijk ik vanmorgen uit naar een leuke tocht met Liever Liggend.
De twee aankondigingen in de lokale kranten en een melding in de landelijke ligfietsagenda geven hoop op een respectabel aantal deelnemers.



Bij het openschuiven van de gordijnen blijkt de zon schuil te gaan achter een grote wolkenmassa. Tot koffietijd is het nog droog, maar tegen de tijd dat de fiets naar buiten kan voor de tocht valt er een lichte motregen.
Normaal gesproken rijd ik de clubtochten met de (open) Fujin om wendbaar tussen de andere rijders te zijn en om makkelijker gezellig naast elkaar te kunnen rijden voor een praatje. De spetters winnen echter vandaag en de Quest mag uit zijn hok. In zijn gesloten body ben ik perfect beschermd tegen de nattigheid en kan ik relaxed toeren.

Even voor twaalven begeef ik me naar de Waag voor de start. Daar blijken de weergoden van meer rijders gewonnen te hebben, slechts drie man sterk staan we klaar. Althans dat lijkt zo. Frans is in de laatste kilometer voor de start lek gereden en kan niet verder doordat helaas ook de buitenband aan flarden ligt. En bij Jan is het materiaal wel in orde, maar hij de neerslag lijkt hem tegen te houden. Inmiddels is wel de fotograaf van de krant verschenen om plaatjes voor de volgende editie te schieten. In opstelling voor het stadhuis wordt toch een mooi portret van ons drieën gemaakt. Wonderwel is het na de fotosessie droog en kunnen we toch met z’n tweeën op pad.
Onze route voert door de polder onder Stolwijk naar de pont bij Schoonhoven. Aan de overkant van de Lek duiken we de Krimpenerwaard in en fietsen over rustige wegen naar het westen. De meeste tijd is het hier breed genoeg om met Quest en roeifiets naast elkaar te rijden en dat maakt het des te gezelliger. Na 40 km landden we op het terras in Abbekes. We zijn dan vandaag slechts met twee, maar de traditie koffie met appeltaart te eten slaan we niet over. Voor de tweede helft van de route zetten we na de stop koers richting Kinderdijk. Druk en toeristisch, maar een mooi stukje Nederland. Met veel bellen en toeteren overleven we het pad langs de vaart met molens en na overtocht met de pont naar Krimpen kunnen we weer door rustige polder rijden. Met enige slingers koersen we naar Gouderak om bij Jan nog een bakkie te doen. Onze route telt tot daar 70 km en ondanks dat we niet hard gereden hebben is ons gemiddelde van 24 km/uur iets hoger dan voorgaande tochten. Vanaf Gouderak pak ik de dijk naar Gouda. Alleen in de Quest en de spieren goed opgewarmd zet ik toch maar eens goed aan. De teller loopt snel op tot boven de veertig, mijn hartslag tot 140. Een wielrenner in de verte nodigt me echter uit nog verder te versnellen om hem met grote snelheid te passeren. Op moment dat ik hem voorbij rijd staat de teller in de Quest op 51 en mijn hartslag op 160. Het loopt lekker en met hoge snelheid vervolg ik tot de rotonde van Stolwijkersluis. Daarna iets rustiger de stad door en na 80 km sta ik zelf weer thuis. En al met al heb ik toch van een leuke fietsdag genoten.