De voorbereidingen op de NSCR zijn inmiddels in vergevorderd stadium. Afgelopen maanden ben ik druk in de weer geweest met detaillering van de route en met samenstelling van mijn equipement.
De route
De eerste ingevingen om op mijn veertigste een bijzondere fietstocht te gaan maken zijn al twee jaar geleden opgeborreld. Tijdens bezoek aan een fietsvakantiebeurs en aansluitend onderzoek op internet kwam ik al gauw tot de conclusie dat de NSCR hiervoor de meest geschikte route was.
Toentertijd draaide de wereld super en had niemand kunnen voorspellen dat er een crisis op komst was. Anno 2009 weten we wel beter en worden we van alle kanten bestookt met invloeden van het instorten van de economie. Zelfs een onschuldige fietstocht wordt zo getroffen dat volbrengen van het volledige rondje om de Noordzee met een Quest niet meer mogelijk is. De veerboten van Noorwegen naar Schotland zijn wegens teruglopende inkomsten uit de vaart genomen. Vliegtuigen willen nog wel oversteken, maar één laat staan twee Quest’s door de lucht dat wordt niks.
Niet vertrekken voor een onvergetelijke trip is geen optie!
Mijn reisgezel, Hans, opperde eerder al de Noordzee voor de Oostzee te verruilen. Na wat puzzelen heb ik zijn idee verwerkt in een alternatieve route. Het traject hiervan volgt in beginsel grote delen van de NorthSeaCycleRoute in gewijzigde volgorde. Vanuit Nederland, loopt de route door Duitsland tot het noorden van Denemarken. Hiervandaan steekt hij over naar Noorwegen en slaat na aankomst van de veerboot rechtsaf. Langs de kust van Noorwegen en Zweden voert de track zuidwaarts en na doorsteek van Zweden komt hij bij het veer naar Polen. Vanaf de Oostgrens van Polen volgen onze wegen de kustlijn naar Duitsland en komen daar op de Hanzeroute. Uiteindelijk komt de alternatieve route langs de Duitse kustlijn en enkele Hanzesteden weer in Nederland.
Tuning Quest
Tijdens inruimen van de Quest voor Paas- en Herfsttreffens heb ik ervaren dat de enorme ruimte in de fietsbody toch moeilijk indeelbaar is. Om onderweg gemakkelijk bij alle spullen te kunnen, heb ik de fiets getuned met extra accessoires. Voor de wielkasten heb ik aluminium stripjes en bidonhouders gemonteerd. Op deze plaats komen bidons met reserveonderdelen, plakspullen en gereedschap. Aan de stripjes maak ik met spanbandjes een tweetal binnenbanden vast.
Aan de flensrand waarmee de bovenkant van de Quest op de onderkant vast zit heb ik diverse lichte attributen vastgezet. Naast het stoeltje een beugel voor de GPS en een beugel voor het fototoestel. Achterin een houder om mijn fietspomp in te klemmen.
Tevens heb ik onder het stoeltje ruimte gevonden voor een extra bidonhouder. Op die plaats positioneer ik mijn brandstoffles. Deze heeft daar een mooie, veilige plek en kan zo geen kwaad aanrichten aan andere spullen.
Parachutes
De Quest is standaard uitgerust met trommelremmen. Deze remmen zijn onderhoudsarm en voldoen op het vlakke prima. In bergachtig gebied kan de snelheid van de fiets echter snel oplopen en bij onder controle houden van de snelheid kunnen de remvoeringen te heet worden. Om de snelheid binnen de perken te houden gaan wij gebruik maken van remparachutes. Met nodige huisvlijt en hulp van moeders heb ik naar voorbeeld van Quesjer setjes parachutes gemaakt voor Hans en mij.
De ultieme test hiermee zullen we pas in Noorwegen kunnen uitvoeren. Naar verwachting is de remkracht van twee chutes per Quest voldoende om de snelheid bergafwaarts onder de zestig te houden en de remmen te sparen.
Paklijst
Aan de hand van paklijsten van eerdere fietsvakanties ben ik gaan sleutelen aan mijn lijst voor komende tocht. Mijn eerste doel was om kilo´s en grammen er uit te jagen. Een maximum van 15 kilo bagage was mij utopie.
Mijn tweede doel was de lijst af te stemmen op een laadindeling in de Quest.
In mijn speurtocht naar lichtgewicht verpakkingsmateriaal ben ik uitgekomen op Ortlieb PS10 bagagezakken. In vergelijking met de traditionele Otliebs wegen deze waterdichte zakken bijna niets (65 gram voor 12 liter inhoud). Door spullen te verpakken in meerdere kleine tasjes blijft het geheel overzichtelijk en kan de vreemd gevormde ruimte achterin de Quest gemakkelijk optimaal worden benut. Bij een laadtest bleek dan ook dat vijf tasjes zonder enige moeite links achterin gelegd kunnen worden.
Tent, mat en slaapzak krijgen hun eigen waterdichte verpakking en vinden hun plek naast en onder mijn stoel. Enige kookgerei en etenswaar komt rechts achterin en vult de laatste ruimten in de fiets.
Uitgaande van een “naked bike and body” komt de paklijst nu toch boven mijn streefgewicht. Reductie met altijd in de fiets aanwezige onderdelen en met aangetrokken kleding brengt het bagagewicht op circa 20 kilo. Samen met de Quest van ongeveer 35 kilo, komt het geheel zo rond de 55 kilo uit.
Een gewicht dat vergelijkbaar met mijn Fujin met top- plus zijtassen en beladen BOB aanhanger waarmee ik in Frankrijk en België heb gereden. Deze combinatie was in optelling ook zo’n 16 (fiets) + 5 (toptas) + 15 (zijtassen) + 7 (BOB) + 12 (BOB lading) = 55 kilo.
De sublieme wegligging van de Quest tegenover de moeilijker te rijden open ligfiets met aanhanger geven mij voldoende moed om met nu gekozen bagage op pad te gaan, maar tips om grammen te sparen zijn natuurlijk altijd welkom.
Een praktijktest moet binnenkort uitsluitsel geven over het rijgedrag van mijn vol bepakte Quest. Ik denk wel dat ik mijn huiswerk goed gedaan heb en verwacht dat de test goed zal uitpakken. Mijn ervaringen worden vervolgd in nieuwere berichten.
Paklijst:
2 opmerkingen:
Zo, jij hebt je niet verveeld dit weekend! Deze route lijkt me trouwens ook niet verkeerd hoor! succes met je proeftochtje. Lijkt me toch een heel gewicht!
Groet Chris
Hoi Ruud,
Een goede voorbereiding is het halve werk, je ben dus al 50 % op weg.
De nieuwe route is zeker zo mooi als de eerste.
Nu maar aftellen nog een kleine 3 maanden en dan is het zover.
ps. waar moet dat six-pack nu !!!
Een reactie posten