Winter in aantocht

Hagel en sneeuwbuien slaan tegen de ramen en de thermometer steekt maar net boven het vriespunt uit. De warmte in huis nodigt meer dan de koude, glibberige paden buiten.
Ik heb me achter de computer genesteld en vind nu eindelijk tijd om belevenissen van de laatste maanden aan mijn blog toe te vertrouwen.

Na verslaglegging van de zomervakantie in Zweden en een korte aankondiging van de nieuwe vertrekdatum van de NSCR-expeditie (1 juni 2009) heb ik me al een tijdje stil gehouden. Conditie bouwen met fietsen en zwemmen en daarnaast werken vragen tijd en energie en het bloggen is er daardoor bij in geschoten.
Met de winterse taferelen buiten blik ik daarom nu terug op enkele mooie ligfietsavonturen.


In het laatste weekend van augustus heb ik samen met Petra, enkele andere liggers en vele wielrenners meegereden met de Ride for the Roses. Dit jaarlijks evenement ten gunste van de kankerbestrijding werd dit jaar op zondag 31 augustus gereden in Zeeland. Ons besluit mee te rijden namen wij echter pas de vrijdagavond er voor. Met wat speurwerk op internet, rondbellen en enig geluk konden we toch nog twee startkaarten bemachtigen. Op zondagochtend ging de wekker om 5.30 uur. De fietsen stonden al vanaf zaterdagavond in de auto (even geen Quest, maar Fujin en Hurri) en wij waren na een ontbijt snel op pad. Om de startkaarten op te halen moesten we om half acht in Goes zijn. Na bij twee adressen een kaart te hebben gekocht, vonden we even rust bij de startplaats in de Zeelandhallen. Een kop koffie en veel geduld verdreven de wachttijd tot de start. In comité met enkele andere liggers hebben we de 100 km tocht gereden. Een unieke belevenis om met 8000 fietsers over afgezette snelwegen te mogen rijden. Het tempo lag weliswaar hoog, maar in de menigte konden we goed meekomen. Met veel plezier denken wij terug aan de gehele entourage, de temperatuur van zo’n 28 graden en ultieme windstilte.


In het eerste weekend van oktober hebben wij ons eerste Herfsttreffen beleefd. Dit ligfietsevenement in Huizen is een gezellig samenkomen van liggers uit het hele land.
Op vrijdag zijn we met z’n drieën naar het kampterrein met blokhutten gefietst. De verhalen over Marcel en zijn onfortuinlijke terugreis vanuit Giessen drukten een stempel op de middag. ’s Avonds hadden we gezellig een BBQ-en en wisselden we sterke en slappe verhalen over (uiteraard) ligfietsen uit. Op zaterdag een rustige tocht en een heerlijke wrap-maaltijd bij terugkomst. Daarna natuurlijk nog vele gezellige uurtjes.
Op zondagmorgen weer naar huis. Petra en Ries tot Hilversum i.v.m. regen en tegenwind. Jan (zaterdag gekomen)en ik gewoon tot Gouda door de regen. Zo’n Quest gaat toch niet in de trein en bovendien zit ik er aardig droog in. Al met al ondanks slechte voorspellingen twee dagen droog en één dag nat gereden en de kilometerteller weer 200 km doorgedraaid.


Eén weekend later volgde de Ballast-Nedam wielerronde vanuit het mooie Nijverdal.
Speciaal voor dit weekend heb ik de Quest gepoetst en opgepimpt met stickers.
Petra en ik hebben er daar ook maar weer een heel weekendje van gemaakt.
Dit keer met overnachtingen in de StayOkay te locatie Nijverdal - een aan te raden accommodatie!
Op vrijdag ben ik alleen van Gouda tot Apeldoorn gefietst. Na 100 km en 4 uur later stond ik op het tussenpunt en daar was Petra ook net aangekomen met de trein.
Na een lunch op het plein zijn we samen 50 km doorgereden naar de StayOkay.


De zaterdag heb ik met de Quest meegereden in de wielerronde. Een leuke ervaring zo tussen en achter al die wielrenners. En best flink aanpoten. Na elke bocht de Quest weer op 38 km/uur zetten gaat toch zwaarder dan met de racefiets. Maar goed eenmaal op snelheid is het freewheelen. Hoewel het toetje, de Holterberg, best ploeteren was. Omhoog met 6 km/uur en flink zweten bij een buitentemperatuur van (echt waar) 25 graden in oktober. Omlaag daarna haast vanzelf en met oplopende snelheid tot 70 km/uur echt kicken.
Uitgeput gedoucht en lekker veel gegeten in de jeugdherberg. En daarna vroeg te bed.
Op zondag de wekker om 7.10 uur. Ontwaken, inpakken, ontbijten, fietsen pakken en start van de terugreis. Petra wilde er nu helemaal voor gaan. Dus een hele dag fietsen door afwisselend landschap. Nijverdal naar Gouda is toch 150 km!
Totaal dat weekend 150 heen, 125 rond en 150 terug. Ofwel een mooie 425 km in drie dagen. Dat is voor herhaling vatbaar als training voor volgend jaar!


Na de belevenissen van voorstaande weekenden zijn de weken wat minder avontuurlijk verlopen. Een tochtje op de Fujin met Liever Liggend en enkele soloritten met de Quest noteren niet echt veel kilometers op de tellers.

Mijn voorbereidingen op de Noodzeeroute zet ik langzaam maar gestaag wel voort.
Na een dag spullen verzamelen en wegen, heb ik een paklijst met gewichten. De grote vraag is nu: wat mag mee en wat blijft thuis? Het totaalgewicht is nu namelijk nog veel te hoog, terwijl door mij gewenst notebook nog niet eens meegewogen is.
Op de Bike Motion beurs ben ik wezen snuffelen naar lichtgewicht equipement en ander handigheidjes. Banden, tassen, opbergbidons, etcetera… genoeg om nog uit te zoeken.
Van een enthousiast fietser en GPS liefhebber heb ik een bestand voor de GPS gekregen met de complete NSCR, inclusief vele campings langs de route. Dankbaar voor de vele uren werk die hij me bespaart, hoef ik nu alleen nog maar de route door te nemen en uit te zoeken hoe ik 51 tracks op sla in de GPSmap60CX of meeneem op een notebook.
Met Hans komt het overleg over de voorbereidingen inmiddels op gang. Werving van mederijders staat op een laag pitje. Vervent Quest-rijders zijn volgens mij allemaal op de hoogte van de expeditie, maar velen ontbreekt het aan vrije dagen voor de lange trip. Alleen Marcel staat nu op nominatie mee te rijden. Herstel van zijn kwetsuur, heropbouw van voldoende conditie en uiteraard vermeend gemis door Wendy (Petra is al aan het idee gewend, maar zal me ook best missen) staan hem nog in de weg. Hopelijk komt het allemaal goed en mogen Hans en ik hem verwelkomen in het team.
De winter zal het leren…………………